لزوم اصلاح نیّت در کنا رعمل صالح
اصلاح نيّت
در تمامي هفت آية 48 تا 54 سورة برائت از صفحة 195، به صفات منافقان و نشانه‌هاي‌آنها اشاره شده‌كه ما از ميان اين آيات، بنا داريم به‌آية ششم اين‌صفحه بپردازيم‌كه به نتيجه و سرانجام‌كار منافقان اشاره مي‌كند.
آية 53 مي‌فرمايد:
اي پيامبر، به‌آنها «بگو: شما منافقان‌كه جاني پشت به‌خدا داريد و از مسير ايمان و تقوا منحرف گشته و در وادي‌گناه افتاده‌ايد، هيچ عملي از شما،گرچه به‌صورت نماز و انفاق مال باشد، در نزد خدا مقبول نمي‌باشد».
انسان خدا‌شناس مخلص،آن‌است‌كه در تمام اعمالش، جز رضاي خدا و امتثال امر خدا، انگيزه‌اي نداشته‌باشد.
بنابراين، از اين‌آيه استفاده مي‌شودكه:
دو چيز است‌كه مانع قبولي اعمال مي‌باشند: يكي، كفر باطني، يعني نفاق، و ديگري، بي‌نشاطي در عبادت.
ما مي‌دانيم بِحَمْدِ‌الله،كفر دروني نداريم، ولي ترسِ اين هست‌كه مرتبه‌اي از نفاق، در ما وجود داشته‌باشد! چون نفاق و ريا مراتب دارند. هم، ايمان بايد خالص باشد و هم، اعمال، با نشاط. يعني، ممكن است فردي مؤمن باشد، ولي نه درحال نماز، نشاط و حضور قلب دارد و نه به‌هنگام انفاق، رضايت و رَغبت. نمازش با كسالت است و انفاقش با كراهت.كه اين، خود، نشانگر نوعي نفاق است؛ هرچند داراي مرتبه‌اي از ايمان نيز باشد، ولي در مقام عمل، تقوا ندارد.آن‌چه ملاك قبولي اعمال است، تقوا و رو به خدابودن است.
كسي‌كه رو به‌خدا شد، چه‌بسا،كارِ به‌ظاهر بدي هم از او سر بزند، امّا چون اشتباهاً و به‌انگيزة الهي انجام شده، به جانش نورانيّت مي‌دهد! چون جانش رو به‌خدا و انگيزه‌اش خدايي است. مثلاً ممكن است فردي‌كه واقعاً متّقي و پرهيزگار است، اشتباهاً شراب را به‌گمان اين‌كه شربت حلال است، بنوشد يا به‌گمان اين‌كه دارويي است‌كه بر طبق دستور پزشك، براي رفع بيماري‌اش مؤثّر است، بخورد، و حال‌آن‌كه در واقع، شرابي بوده‌كه خوردنش شرعاً حرام است. در اين‌صورت، هرچند،آن‌شراب، او را مست مي‌كند، ولي اين‌شراب‌خواري، بعنوان نافرمانی خداوند محسوب نمی شود
همچنين،
كسي‌كه بر اثر تكرار اعمال زشت و ناپسند، ملكة طغيان و سركشي در روحش پديدآمده و حالت پشت به‌خدايي‌گرفته، اگر شربت حلالي را با اعتقاد به اين‌كه شراب است و به‌انگيزة پانهادن روي فرمان خدا بنوشد، هرچند، مست نمي‌شود، ولي اين‌عمل، بر تاريكي روحش مي‌افزايد و او در نزد خدا، فردي‌گنهكار محسوب مي‌شود.
و ازآن‌طرف،
حتّي نماز انسان، اگر قربهً‌إلي‌الله نباشد و حالت ريا به‌خود بگيرد، همان‌نماز، از خدا دورش مي‌سازد.
تاریخ انتشار : ۲۰ دی ۱۳۹۳
نویسنده : مدیر سایت
تاکنون هیچ دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.