عید
«عيد»
كلمة «عيد» در قرآن تنها يك‌جا آمده: در نخستين‌آيه از هفت‌آية پاياني سورة مائده از صفحة 127، حواريّون، يعني اصحاب خاصّ حضرت مسيح، ازآن‌حضرت(ع) درخواست‌كردندكه از خدا بخواه سفره‌اي ازآسمان براي ما نازل‌كند تا ماية بركت براي ما باشد. او نيز از خدا خواست؛ «قالَ عيسَي ابنُ مَريَم: اَللّهُمَّ رَبَّنا أنزِل عَلَينا مائِدَهً مِنَ السَّماء تَكونُ لَنا عيداً لأوَّلِنا وَآخِرِنا وَآيَهً مِنك وَ ارزُقنا وَ أنتَ خَيرُ الرّازِقين؛ عيسي پسر مريم‌گفت: پروردگارا، خواني ازآسمان بر ما فرودآور تا هم عيدي براي اوّلين وآخِرين ما باشد، و هم نشانه‌اي از سوي تو و به ما روزي ببخش‌كه تو بهترين روزي‌دهندگاني».
كلمة «عيد» مشتقّ از «عود» است، يعني «بازگشت». و در واقع، حضرت عيسي(ع) در اين‌آية شريفه، از خدا مائده‌اي خواسته‌كه: «عيد»، يعني سبب «عود» و «بازگشت از حال غَفلت به ذكر و ياد خدا» باشد.
و اين‌که: بنا بر تقويم نجومي، روز اوّل فروردين، روز عيد ملّي ما و عيد نوروز است و مردم كه به هم مي‌رسند، مي‌گويند: «عيد»تان مبارك باشد، يعني ما، از روز اوّل فروردين سال کهنه دور شديم و بار ديگر، به روز اوّل فروردين سال نو «بازگشتيم» و «عودكرديم».
مبارك هم،آن‌موجودي است‌كه‌كَثيرُالبَرَكات است و منبع خيرات. و چنين‌موجودي، منحصراً ذات اقدس الله است، جَلَّ جَلالُه وَ عَظُمَ شَأنُه.كه عَلَي‌الدَّوام و لايَزال افاضة خيرات مي‌كند و انزال بركات.كه خودش فرموده‌است: تَبارَكَ الله رَبُّ العالَمين؛ فرخنده است و مبارك،آن‌خدايي‌كه ربّ‌العالمين و پروردگار جهانيان است.
فَتَبارَكَ الله، أحسَنُ الخالِقين؛ بزرگوار،آن‌خدايي است‌كه نيكوترين‌آفريدگاران است.
تَبارَكَ الَّذي بِيَدِهِ المُلك؛ منبع بركات،آن‌كسي است‌كه زمام فرمانروايي و پادشاهي عالم، به‌دست اوست.
بعد از خدا نيز، هر چه با او در ارتباط است، به‌قدر ارتباطش با او، مبارك است. از جمله، قرآن چون‌كلام خداست، مبارك است.كه فرموده:كِتابٌ أنزَلناهُ مُبارَك؛ اين،كتابي است مبارك‌كه ما، به‌سوي تو، اي پيامبر، فرو فرستاده‌ايم.
و هم‌چنين، دربارة باران‌آسماني فرموده‌است: وَ نَزَّلنا مِنَ السَّماء ماءً مُبارَكا؛ ما از آسمان،آبي مبارك فرو فرستاده‌ايم.
حضرت عيسي(ع) نيز، مبارك معرّفي شده‌است؛ در حالي‌كه نوزادِ درآغوش مادرش بود، به سخن درآمد و: قالَ: إنّي عَبدُ الله،آتانِيَ الكِتاب، وَ جَعَلَني نَبِيّا، وَ جَعَلَني مُبارَكاً أينَ ما كُنت؛گفت: بدون ترديد، من، بندة خدايم، به من،كتاب آسماني داده و مرا پيامبركرده‌است، و هر جا كه باشم، مرا خجسته و مبارك‌گردانيده. و هر جا بروم، با خودم بركت به همراه دارم كه بهترين بركت، همان‌هدايت بشري مي‌باشد.
حال، ما كه مي‌گوييم: اوّل فروردين، «عيدِ» مبارك است، به چه معناست؟
آن‌چه مسلّم است، اين‌كه:كرة زمين، بر اساس حركت انتقالي‌كه به دور خورشيد دارد، بعد از يك سال‌كه از نقطة اعتدال ربيعي دور افتاده و رو به انقلاب صيفي و شَتَوي، يعني تابستان و زمستان، رفته‌است، در روز اوّل فروردين، سر ساعت و دقيقه و ثانية معيّن، باز به نقطة اعتدال ربيعي بر مي‌گردد. يعني، در مدار خود در فضا به جايي مي‌رسدكه به‌طور معتدل، در مُحاذات‌آفتاب قرار مي‌گيرد و اشعّة عادلانة خورشيد را بر پيكر خود مي‌پذيرد و در اعماق خود فرو مي‌برد.
در نتيجه، حيات خود را تجديدكرده و جنبش و اهتزاز طبيعي، در او پيدا مي‌شود و انواع و اقسام‌گياهان، از خود مي‌روياند و عاقبت، در سراسر عالم نبات، عيد طبيعي برپا شده و معناي واقعي مبارك، تحقّق خارجي پيدا مي‌كند.
بنابراين، روز اوّل فروردين، روز «عيد»كرة زمين و روز «عيد» نباتات است، و واقعاً مبارك.
تاریخ انتشار : ۵ فروردین ۱۳۹۲
نویسنده : مدیر سایت
تاکنون هیچ دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.