در مورد نوروز، دو نظر افراطي و تفريطي هست.

نظر افراطي، ادّعاي تقارن عيد غدير با نوروز است كه تخطئه‌ي آن با توجّه به محاسبات تقويمي، مشكل به نظر نمي‌رسد.

و نيز بايد دانست: امضا و تأييد آن و بهانه قرار دادن آن براي تذكر و ارتباط با خدا، مطلبي است، و اساس ديني داشتن آن، مطلبي ديگر. مثلاً بيع و داد و ستد مرسوم ميان انسان‌ها، مورد امضا و تأييد شرع مقدّس قرار گرفته، ولي اين نمي‌تواند نشانه‌اي باشد بر اين كه داد و ستد اين‌چنيني، اساس ديني دارد.

نظر تفريطي هم، آن است كه عدّه‌اي از اهل علم، قائل به بدعت بودن آنند. كه با توجّه به تعريف بدعت و نگاه ما ايرانيان به نوروز، اين هم صحيح به نظر نمي‌رسد.

و لذا به نظر مي‌رسد نظر معتدل، همان است كه گفته شد.

 مهم‌تر از اين، باز همان است كه گفته شد كه:آن‌چه‌كه در همه‌جا و در همه حال، بايد دقيقاً مورد توجّه اهل ايمان قرارگيرد، موضوع رعايت امر پراهمّيّت تقواست‌كه خدا فرموده‌است: يا أيُّهَا الَّذينَ‌آمَنوا، اِتَّقُوا الله حَقَّ تُقاتِه؛ اي‌كساني‌كه ايمان به خدا و روز جزا داريد،آن‌چنان‌كه حقّ تقوا و پرهيزگاري است، از خدا پروا داشته‌باشيد و تقوا پيشه‌كنيد.

و بدانيدكه: تمام بركات خدا، شامل انسان‌هاي متّقي مي‌باشد و بس.

اين‌آيه را هم بخوانيم‌كه فرموده‌است: وَ لَو أنَّ أهلَ القُري،آمَنوا وَ اتَّقَوا، لَفَتَحنا عَلَيهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الأرض، وَ لكِن‌كَذَّبوا فَأخَذناهُم بِما كانوا يَكسِبون؛ اگر اين‌آبادي‌نشينان ايمان آورده و تقوا پيشه مي‌كردند، ما درهاي بركات‌آسمان و زمين برآنها مي‌گشوديم، ولي‌آنها، برنامه‌هاي ما را تكذيب‌كردند و ما هم،آنها را به‌كيفر اعمالشان‌گرفتيم. و از بركات آسماني و زميني خود، محرومشان ساختيم.