آيا جمع و تنظيم قرآن نيز از جانب خدا بوده‌است؟
آيا جمع و تنظيم قرآن نيز از جانب خدا بوده‌است؟
از ميان هفت آية80 تا 86 سورة نساء از صفحة 91 ، خداوند بعد از بيان موقعيّت پيامبر(ص) در برابر مردم، درآية سوم اين‌صفحه، به بحث پيرامون حقّانيّت قرآن مي‌پردازد.
آية 82 مي‌فرمايد: «آيا در قرآن نمي‌انديشند؟که اگر از طرف غيرخدا بود، حتماً اختلافات فراواني درآن مي‌يافتند».
اين‌که‌آية شريفه مي‌فرمايد: «لَوکانَ مِن عِندِ غَيرِ الله، لَوَجَدوا فيهِ اختِلافاً کَثيرا»؛ «اگر اين‌قرآن، از ناحية غيرخدا بود، حتماً اختلافات فراواني درآن مي‌يافتند»، در اين‌که‌آيات قرآن، به‌صورت پراکنده، از طرف خدا نازل شده، هيچ شکّ و ترديدي نيست. امّا در اين‌که‌آيا جمع و تنظيم سوره‌ها وآيات قرآن نيز از جانب خداست؟ يعني‌آيا سوره‌ها وآيات قرآن در زمان خود پيغمبر اکرم(ص) و به‌امر و نظارت‌آن‌حضرت(ص)که مايَنطِقُ عَنِ الهَوي، إن هُوَ إلاّ وَحيٌ يوحي؛ هيچ‌گاه، از پيش خود چيزي نمي‌گويد وآن‌چه‌که مي‌گويد، وحيي است‌که از خدا به او مي‌رسد، جمع‌آوري‌گرديده و تنظيم شده‌است؟ يا بعد از رحلت‌آن‌حضرت(ص) در زمان ابوبکر، اين‌عمل انجام پذيرفته و سپس، در زمان عثمان، تکميل گرديده‌است؟ وجوه و اقوالي درکتب و نوشته‌هاي محقّقين از علماي اسلامي آمده‌است.
در پاسخ بايدگفت:آن‌چه‌که مسلّم و قطعي به نظر مي‌رسد، اين‌که جمع و ترتيب قرآن نيز، همانند خودآيات‌آن، از جانب خدا و در زمان خود پيغمبر اکرم(ص) صورت‌گرفته‌است.
توضيح اين‌که: آن‌چه‌که پيش از همه چيز، انسان را متوجّه حقيقت مطلب مي‌سازد و روشن‌تر از هر دليل و برهان، موضوع تدوين قرآن را در زمان خود پيغمبر اکرم(ص) مسلّم و حتمي نشان مي‌دهد، مسألة عظَمت مقام و موقعيّت فوقَ‌العاده حسّاس و جالب قرآن در ميان مسلمانان صدر اسلام و علاقه‌مندي فوق‌العاده عميق و شديدآنان و مراقبت و اهتمام‌کاملشان دربارة قرآن و مخصوصاً شدّت اهتمام شخص رسول خدا(ص) به تمام شؤون و جهات مختلف اين‌تنها سندآسماني و يگانه‌مدرک جاويد نبوّت، از قرائت و حفظ و تعليم و تعلّم و استنساخ در دست امّت اسلامي است.
چه‌آن‌که از نظر اعتبار عقلي، بسيار بعيد و بلکه مُحال مينمايدکهکتابيکهآخِرين
درحالي‌که به‌طور مسلّم مي‌داندکه پس از رحلت حضرتش امّت اسلامي در چه وضع خطرناکي قرار خواهندگرفت و ظلمت اختلاف و تشتّت و انحراف از مسير حق چه فتنه‌ها و نابساماني‌هايي به‌وجود خواهدآورد تا حدّي‌که خودآن حضرت(ص) در ضمن سخنان پرارج خود به‌طور اشاره مي‌فرمود: فَإذَا التَبَسَت عَلَيکُمُ الفِتَن‌کَقِطَعِ اللَّيلِ المُظلِم، فَعَلَيکُم بِالقُرآن، فَإنَّهُ شافِعٌ مُشَفَّع وَ ماحِلٌ مُصَدَّق، مَن جَعَلَهُ أمامَه قادَهُ إلَي الجَنَّه، وَ مَن جَعَلَهُ خَلفَه ساقَهُ إلَي النّار؛ پس، وقتي‌که فتنه‌ها و حوادث پيچيدة زندگي، مانند پاره‌هاي شب ظلماني بر شما مشتبه‌گرديد و حقّ از باطل شناخته نشد، به پناه قرآن برويد، چه‌آن‌که قرآن شافعي است‌که شَفاعتش مقبول است و خبرگزاري است‌که‌گزارشاتش مورد تصديق است، هرکه قرآن را پيش روي خود قرار دهد، به بهشتش مي‌کشاند و هرکه‌آن‌را پشت سرش بيفکند، به‌سوي‌آتشش مي‌راند.
حال،آيا انصافاً مي‌شود باورکردکه از طرفي‌آن‌نبيّ مکرّم(ص) مردم را به‌هنگام بروز فِتَن و تاريکي دهشتبار روزگار پس از رحلت خود، به پناه قرآن دعوت‌کرده و قرآن را جامِعُ‌الشِّتات امّت و حافظ وحدت جمعيّت و روشن‌کنندة راه سعادت معرّفي نمايد وآن‌گاه، از طرفي هم قرآن را بلاتکليف و در وضع پراکنده و غير مدوَّن؛ مقداري در الواح و قطعات صاف از سنگ و چوب و استخوان و مقداري در سينه‌هاي قاريان‌که هرآن، در معرض صدها آفت و دگرگوني واقع مي‌شود، بگذارد؟ و جمع‌آوري و تدوين و تنظيم‌آن‌را موکول به ابوبکر و عمر و عثمان و امثال‌آنان بنمايد؟
حاشا وکَلاّ، حقّاً که عقل سليم، از قبول اين‌سخن ابا داردکه: رسول خدا(ص) با آن‌موقعيّت شامخ‌آسماني وآن روشن‌بيني و واقع‌نگريِ اعجازآميز الهي‌که داشت، توجّه به خطرآشفتگي مسلمين در روزگار بعد از رحلت خود ننموده و تا اين‌حد، تسامح در امر امّت اسلامي روا دارد و از جمع و تدوين قرآن،کتاب سعادت عالم انسان،کوتاهي نمايد، ولي ديگران، با هوش و فراستي مخصوص! احساس خطر نموده و از زوال قرآن، براساس مرگ حفظة قرآن بترسند و با جدّ تمام، به جمع و تدوين قرآن پرداخته و از نابودي‌آن، به زعم خود، جلوگيري نمايند!
تاریخ انتشار : ۷ آبان ۱۳۹۱
نویسنده : مدیر سایت
تاکنون هیچ دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.